Gdy łączymy części, możemy dostrzec ich wewnętrzne wzajemne powiązania. Widzimy, jak każda cześć życia praca, rodzina, rozwój osobisty, działalność społeczna pozwala nam spełnić nasze posłannictwo. Widzimy również, jak każda część wywiera wpływ na pozostałe, jak nasz charakter i kompetencje w określonej roli przyczyniają się do lepszego wypełniania innych ról.
Perspektywa ?całość-części-całość” umożliwia nam tworzenie synergii i usuwanie sztucznych barier między rolami i celami.
Tworzenie synergii między celami
Myślenie w duchu ?całość ?części-całość” pozwala nam tworzyć synergie między rolami. Widzimy, że niektóre zajęcia można połączyć i wykonać lepiej niż gdybyśmy traktowali je z osobna. Widzimy również, że niektórych czynności nie można łączyć – że wymagają oddzielnej uwagi. Możemy zatem mądrze modyfikować resztę naszych zajęć, wiedząc jaki wpływ wywiera każde z nich na pozostałe.
Na przykład podczas układania planów na nadchodzący tydzień możesz połączyć swój cel w roli rodzica, jakim jest ?zbudowanie więzi z synem”. z celem w zakresie ?ostrzenia piły”. którym jest wyrobienie kondycji fizycznej”- przeznaczając określony czas na wspólne pójście na basen. Możesz połączyć zamiar nauczenia się obcego języka z działalnością społeczną zgłaszając się do pracy z grupą mniejszościową potrzebującą materialnego wsparcia. Gdy naprawdę rozwiniesz w sobie mentalność dostatku, znajdziesz sposoby łączenia nawet większej liczby celów. Możesz przygotować wyszukany posiłek, złożę wizytę nowym sąsiadom przygotować się do spotkania w klubie, które ma się odbyć w przyszłym miesiącu – a wszystkie te cele osiągniesz jednocześnie, przygotowując potrawę w trzykrotnie większej ilości: jedną część podasz własnej rodzinie, drugą zabierzesz do sąsiadów, a trzecią zamrozisz w lodówce, tak że wybierając się na spotkanie do klubu, nie będziesz tracić czasu na przygotowywanie kolacji. Możliwości jest mnóstwo. Istnieje nieskończenie dużo sposobów tworzenia synergii w naszym życiu, których nie dostrzegłbyś nigdy, przyjmując linearną, fragmentaryczną perspektywę.
Jednakże naszym celem nie ma być upchnięcie w planie tylu czynności, ile się tylko da, ani też próba zrobienia wszystkiego naraz. Nie chcemy być supermenami ani superkobietami. Chcemy natomiast uczyć naszej twórczej wyobraźni, by znaleźć synergiczne, oparte na zasadach metody osiągania celów, dające dużo lepsze rezultaty, niż gdybyśmy osiągali każdy cel z osobna. Świetnym testem jest zwrócenie uwagi na doznania, które ci towarzyszą podczas łączenia poszczególnych czynności. Jeśli odczuwasz przymus lub opór, być może gwałcisz jakąś zasadę – na przykład zbytnio się rozpraszasz – co oznacza, że lepiej będzie wykonywać zadania osobno. Jeśli czynności w naturalny sposób do siebie pasują odczujesz spokój i będziesz miał poczucie zwiększonej efektywności, gdyż działasz w zgodzie z zasadami.
Części twojego życia, zamiast ze sobą walczyć i rywalizować, funkcjonują razem w doskonałej, pięknej harmonii. Istnieje kilka sposobów na uchwycenie synergii w arkuszu tygodnia. Można po prostu narysować linie łączące pewne cele i przenieść daną synergiczną czynność do właściwego dnia tygodnia. Można również wpisywać czynności synergiczne do kolumny oznaczonej nagłówkiem Ku pamięci i przy zajęciach oznaczających cele postawić gwiazdkę lub inny znak. Gdy stworzyliśmy synergie, możemy włączyć wybrane czynności do planu tygodnia, jako zobowiązania bądź priorytety dnia.
Usuwanie sztucznych barier
Często skłonni jesteśmy wznosić mury między pracą, rodziną i rozwojem osobistym. Zachowujemy się tak, jakby to, co robimy w jednej dziedzinie życia, nie miało wpływu na nasze działania w innych sferach. A przecież wiemy, ze te podziały są sztuczne. Zły dzień w pracy może wywołać poczucie beznadziejności i braku efektów, co znajduje wyraz w naszym życiu osobistym i rodzinnym. Konflikty rodzinne oraz wewnętrzne wpływają na nasze zachowanie w pracy. Z drugiej strony, udane stosunki rodzinne pozytywnie oddziałują na życie zawodowe, a gdy w biurze przydarzy się nam coś miłego, chcemy podzielić się naszą radością z rodziną i przyjaciółmi. Życie jest niepodzielną całością. Kiedy łączymy rozmaite aspekty naszego życia i znajdujemy jedno poczucie celowości, odkrywamy, że odnowa w zakresie dowolnej roli jest jednocześnie odnową w pozostałych rolach.
W pracy możemy zająć się kilkoma zadaniami stojącymi przed firmą i znaleźć spełnienie, uczestnicząc w ich realizacji. Możemy również znaleźć spełnienie, oferując nasze usługi naszym klientom lub kształcąc i szkoląc ludzi, z którymi pracujemy. Gdy przyczyniamy się do rozwoju przedsiębiorstwa, stwierdzamy, ze człowiek, który wraca po pracy do domu, jest silniejszy i lepszy niż ten, który rano wychodził. ?
W domu możemy się zająć swoją odnową, co dodaje nam sił w spełnianiu wszystkich ról. Spędzanie czasu z rodziną, poświęcanie uwagi najbliższym sprawia, że więzi rodzinne stają się mocniejsze i głębsze. Możemy również wraz z członkami rodziny działać na rzecz społeczności, w której żyjemy, oraz przyjaciół. Gdy inwestujemy czas i energie. by wzbogacić życie osobiste, rodzinne i społeczne, odkrywamy, że człowiek, który rano wychodzi do pracy, jest silniejszy i lepszy, niż ten, który wrócił do domu wczoraj wieczorem.
Myślenie w duchu ?całość-części-całość” pozwala nam dostrzec rozmaite związki i stwarza połączenie, które prowadzi do rozwoju, uczestnictwa i spełnienia, a nie do fragmentaryzacji, zniechęcenia i egoizmu. Staje się podświadomym sposobem myślenia, umożliwiającym ułożenie wszystkich elementów życia w piękny wzór. Bogactwo ?widzenia” wiedzie do tworzenia bogactwa i do bogatego życia.
3. Treść w kontekście
Priorytet jest pochodną kontekstu, czyli ?większego obrazu”, na którym coś się pojawia. Na przykład, gdyby ci teraz powiedziano, że ktoś bliski ma kłopoty i jesteś mu potrzebny, pewnie odrzuciłbyś te książkę i pośpieszył z pomocą. Dlaczego? Dlatego, że zmienił się kontekst decydujący, jak najlepiej spędzić czas.
Cotygodniowe układanie planów umieszcza treść – nasze zachowania i zajęcia- w kontekście tego, co jest w naszym życiu ważne. To właśnie szeroko rozumiana, widziana na dużym obrazie odnowa pozwala nam zachować kontakt z życiowymi celami i wzorcami. Stwarza wspaniały schemat odzwierciedlający nasze myślenie na temat rzeczy, które są w naszym życiu najważniejsze, oraz sposobu, w jaki możemy je stawiać na pierwszym miejscu przez następne siedem dni. Gdy ciągną nas pilne sprawy, kiedy popychają nas ku czemuś chwilowe nastroje, gdy kuszą nas niespodziewane okazje, mamy coś solidnego, na czym możemy zważyć ciężar zmiany. Możemy umieścić treść w kontekście i wybrać ?najlepsze” zamiast ?dobrego”.
Pewien człowiek zauważył:
?Zanim zacząłem praktykować tygodniowe porządkowanie planów, zrywałem się na nogi, ilekroć zadzwonił telefon. Gdyby ktoś poinformował mnie o zebraniu komitetu, natychmiast bym tam pojechał. Teraz mogę powiedzieć: ?Chciałbym tam być, ale w tym czasie muszę wypełnić pewne zobowiązania wobec córki”. Zdarza się, że muszę odwołać spotkanie z kolegą ponieważ mam obowiązki w pracy, lecz przekładam je na inny dzień jeśli jest rzeczywiście ważne. Nic nie wypada z planu, jeśli jest ważne.
Porządkowanie ćwiartki II nie jest priorytetyzowaniempozycji planu, lecz planowaniem priorytetów. Nie polega na wypełnianiu każdego wolnego okienka zaplanowaną czynnością lecz na wrzucaniu najpierw ?wielkich kamieni”, a potem wypełnianiu luk żwirem, piaskiem i wodą.
Naszym celem nie jest wypełnianie słoja po brzegi, lecz sprawdzenie, czy już znajdują się w nim duże kamienie i czy zostało jeszcze trochę miejsca, byśmy mogli dokonać w nim zmiany podyktowanej sumieniem. Do umieszczania treści w kontekście wiele osób używa schematu stref czasowych i przeznacza czas na przygotowania.
Tworzenie stref czasowych
Strefy czasowe to duże wzajemnie wymienne bloki czasu przeznaczone dla specjalnych zajęć. Jeśli zajmowanie się rodziną ma dla ciebie dużą wartość, możesz, układając cotygodniowe plany, zarezerwować dla niej sobotnie poranki. Nie znaczy to, że się solennie zobowiązujesz, iż absolutnie w każda. Sobotę przed południem będziesz poświęcać uwagę rodzinie, lecz że planując inne zajęcia i cele, postarasz się przewidzieć dla niej tę porę.
Jeśli jesteś zaangażowany w jakąś akcję na rzecz lokalnej społeczności lub w działalność klubu charytatywnego, organizującego spotkania co drugi czwartek wieczorem, możesz z góry przeznaczyć czwartkowe wieczory na tego rodzaju zajęcia. Kiedy okaże się, że spotkanie jest odwołane, wykorzystasz ten czas na opracowanie harmonogramu dyżurów członków klubu lub na coś innego, co jest konieczne do twojego spełnienia się w tej roli.
Jeśli chodzi o pracę zawodową może zechcesz przeznaczyć jedno przedpołudnie w tygodniu na prowadzenie rozmów w cztery oczy z twoim personelem. Kiedy ktoś będzie chciał się z tobą zobaczyć, zorganizujesz to spotkanie w tej właśnie strefie czasowej. W ciągu tygodnia możesz rezerwować inne bloki czasowe na poszukiwanie nowych klientów, czytanie czasopism handlowych lub układanie długoterminowych planów.
Strefy czasowe dostarczają szablonu, który służy efektywniejszemu zagospodarowaniu tygodnia. Nie chodzi tu jednak o to, by zapełnić nimi cały tydzień, lecz by przeznaczyć określony czas na zajęcie się sprawami pierwszej wagi. Korzystanie ze stref czasowych ma wiele zalet. Przede Wszystkim masz zarezerwowany czas na rzeczy o najwyższym priorytecie, często należące do ćwiartki II. Poza tym masz poczucie życiowego ładu – inni ludzie są tego świadomi i odpowiednio na to reagują. Jeśli wiedzą, że czwartkowe wieczory spędzasz w klubie, to zamiast zawracać ci głowę w ciągu tygodnia, postarają się znaleźć cię w klubie, gdzie będziesz miał dla nich czas.
Ponieważ strefy czasowe najczęściej są wzajemnie wymienne, możesz być w swoich planach elastyczny i nie musisz czasu przydzielonego określonym sprawom poświęcać z bólem czemuś innemu. Na przykład jeśli twoi przyjaciele nagle stwierdzą że nie mogą uczestniczyć w czwartkowym koncercie i zaoferują ci swoje bilety, możesz przenieść w te strefę czasowa czas przeznaczony dla rodziny, zabrać ją na koncert, a prace dla klubu wykonać w sobotnie przedpołudnie. W ten sposób w ciągu tygodnia i tak osiągniesz to, co się najbardziej liczy w zakresie obu tych ról.
Strefy czasowe pomagają również precyzować oczekiwania wspólnie z innymi ludźmi. Jeśli masz asystentkę która układa za ciebie plany, strefy czasowe okażą się przydatne zarówno dla niej, jak i dla ciebie. Asystentka, mając do dyspozycji strefy czasowe ustalone na poniedziałek, środę i piątek w godzinach od dziesiątej do szesnastej i wiedząc, że w ich obrębie może umieszczać twoje zobowiązania, jest pewna, że w tym czasie niczego nie zaplanujesz bez uprzedniego sprawdzenia harmonogramu. Ty również masz pewność, że bez porozumienia z tobą asystentka nie zaplanuje ci żadnych zajęć w innym terminie.
Przeznacz czas na przygotowania
Nasza frustracja czy zdenerwowanie najczęściej płynie stąd iż czujemy się nie przygotowani. Wskutek braku odpowiedniego przygotowania wiele spraw nagle staje się pilne. Dzięki cotygodniowemu porządkowaniu zajęć tworzymy schemat, który pozwala nam się przygotować i wręcz do tego zachęca.
Na przykład, jeśli masz dokonać ważnej prezentacji na zebraniu, które ma się odbyć w piątek rano, możesz zarezerwować trochę czasu w środę na przygotowania i w czwartek na przećwiczenie swego wystąpienia. Jeżeli zamierzasz w sobotnie przedpołudnie popracować w ogródku, może będziesz musiał pójść w piątek do sklepu po narzędzia lub nasiona.
Pozytywne doświadczenia, które każdy z nas chciałby czerpać z życia, rzadko bywają przypadkowe. Najczęściej są zaplanowanymi osiągnieciami, rezultatem rozsądnego planowania i solidnych przygotowań. Precyzowanie oczekiwań, dokonywane w trakcie organizowania nadchodzącego tygodnia, zapewnia nam perspektywę, dzięki czemu możemy rezerwować czas niezbędny na te przygotowania. Jest oczywiste, że kiedy działamy zgodnie z planem, przeważnie okazujemy się bardziej efektywni niż wówczas, gdy nie jesteśmy przygotowani. Ale nawet gdy sytuacja się zmienia, czas spędzony na przygotowaniach pozwala nam szybciej i skuteczniej oszacować wartość i cenę zmiany i wybrać właściwy kierunek.
Kiedy już nakreślisz perspektywę tygodnia; trudno będzie ci się ograniczyć do krótkowzrocznego postrzegania rzeczywistości z perspektywy dnia. Treść opatrzona kontekstem pozwala ci podejmować rozsądniejsze i trafniejsze decyzje.
Fragment książki ?Najpierw rzeczy najważniejsze? Stephen R. Covey, A. Roger Merrill, Rebecca R. Merrill; rozdział ?Perspektywa tygodnia?.
Efektywność osobista i zarządzanie czasem
Jakie są sposoby na zwiększenie swojej energii w życiu zawodowym i osobistym